Bitkilerimiz

Abelia Floribunda / Güzellik Çalısı

Abelya yani güzellik çalısı çalı formlu bodur sayılan kış aylarında yaprak döken ilk bahar ile birlikte küçük çok güzel yaprakları ve daha sonra güzel çiçekler açan çalı formlu bodur süs bitkisidir. Peyzajda tekli ve çoklu şekilde kullanılır. Soğuk ve sıcak havalara karşı dayanıklı bir bitkidir. Üretim şekli çelik yöntemi ile yapılır. En fazla 2 metre boylanır.
Anavatanı Çin olan bu herdem yeşil çalı sarkık formdadır. Boyu 1 m ile 2 m. arasında değişir ve 1 m eninde bir çapı vardır. Abelia’nın normal bir büyüme hızı vardır. Yazın başlangıcından sonbaharın sonuna doğru pembe beyaz renkli küçük çanları andıran 1 cm büyüklüğünde çiçekler açar. 1-15 cm büyüklüğünde oval şekilli kenarları dişli olan yaprakları vardır. Yaprakları koyu yeşil renkte olup parlak bir görüntüye sahiptir.
Yetişme İstekleri Işık: Abelia’lar kara ikliminin hakim olduğu yerlerde yarı gölge ve gölge yerlerden hoşlanır denize yakın bölgelerde güneş ve gölge her mekanda kullanılabilirler.Su: Su istekleri ortalama bir bahçe bitkisininki kadardır. Hava sıcaklığının –5 ve altına düştüğü yerlerde yapraklarını dökebilir ancak bahar aylarında hızlı şekilde kendini toparlar. Toprak: Her tür bahçe toprağında yetişebilir.

Abies Nordmanniana / Göknar

Kafkasya ile Kuzeydoğu Anadolu dağlık yörelerinde bulunur. Asıl geniş yayılış bölgesi Kafkasya'dır.
Çamgiller familyasına aittir. Kozalaklı bir ağaç olan köknar/göknarlar ılıman iklimlerin yüksek kesimlerinde yetişir.
Halk arasında mezda ya da mezdeki gibi isimlerde de bilinirler. Göknar ağaçları ortalama 20-30 m boylanırlar.
Daha verimli yetiştiği yerler nemli, killi, kumlu topraklardır. Göknarlar ortalama 300 yıl yaşayabilirler.
Kozalakları sonbaharda olgunlaşır.

Geniş piramidal şekilde gelişen ve çok sık dallanma yapan gri gövdeli bir ağaçtır.
Alt dalları yanlara doğru horizonal yönelir ve hafifçe aşağıya doğru sarkar.
Genç sürgünleri yeşilimtrak-sarı renkli olup üzeri kısa,sık,esmer tüylerle örtülmüştür.
İğne yapraklar 2-3,5 cm uzunluğunda, parlak koyu yeşil renkte, uç kısımları kertikli veya küt, alt yüzlerinde belirgin iki stoma bandı bulunur.
Ortalama olarak 15-16 cm uzunluk ve 5 cm çapındaki kırmızı-kahverengi kozalaklarda dış pullar, iç pullar(karpel)den daha uzundur,çoğunlukla bol reçinelidir.

Acer Platanoides "Crimson King"/ Kırmızı Yapraklı Çınar

Akçaağaç olarak bilinen ve çoğunun anavatanı Çin olan yaklaşık 200 türü olan çalı ve ağaç formunda bulunan bitki türüdür.
Türkiye’de de birkaç akçaağaç türü ormanlık bölgelerde gruplar halinde kendiliğinden yetişmektedir.
Bütün akçaağaçların tohumları “pervane” şeklinde her biri bir tohum içeren iki parçadan oluşur.
Akçaağaçlar yılda bir kez yaprak döker. Kırmızı, yeşil ya da sarı renktedir.
Küçük çiçekler açan akçaağaçlar, sonbaharda kırmızının değişik tonlarına bürünen yapraklarıyla çok güzel bir görüntü oluştururlar.
Bazı türleri gaza, toza ve rüzgara dayanıklılığından dolayı tercih edilir. Çok geniş kullanım alanları vardır

Acer Sacharinom / Gümüşi Akağaç

Acer Negundo " Variagatum" / Dışbudak Yapraklı Akağaç

Akçaağaç olarak bilinen ve çoğunun anavatanı Çin olan yaklaşık 200 türü olan çalı ve ağaç formunda bulunan bitki türüdür. Türkiye’de de birkaç akçaağaç türü ormanlık bölgelerde gruplar halinde kendiliğinden yetişmektedir. Bütün akçaağaçların tohumları “pervane” şeklinde her biri bir tohum içeren iki parçadan oluşur. Akçaağaçlar yılda bir kez yaprak döker. Kırmızı, yeşil ya da sarı renktedir. Küçük çiçekler açan akçaağaçlar, sonbaharda kırmızının değişik tonlarına bürünen yapraklarıyla çok güzel bir görüntü oluştururlar. Bazı türleri gaza, toza ve rüzgara dayanıklılığından dolayı tercih edilir.

Albizzia Julibrissin / Gülibrişim - İpek Ağacı

Anavatanı Asya’nın tropik bölgeleridir. 15 m’ye kadar boylanabilirler. Haziran ve Temmuz aylarında, kokulu olan açık pembe renkli küçük çiçekleri kümeler halindedir ve taç yapraklarından çok daha uzundurlar. Güneşli ve yarı gölge ortamları severler. Çiçekleriyle ve yapraklarıyla etkili dekoratif bir ağaçtır. Hızlı büyürler. Park ve bahçelerde soliter olarak kullanılabilirler.

Berberis Thunbergi atropurpurea / Diken Üzümü - Kırmızı Yapraklı Hanım Tuzluğu

3 metreye kadar boylanabilen hanım tuzluğu çeşididir. Yazın bordo kırmızı yapraklı, dikenli çalı formunda olan bir bitkidir. Bordo-kırmızı renkte olan düzgün oval yaprakları gövdede birikerek yoğun bir çalı oluşturur. Güneşli alanlarda sever ancak yarı gölgeyi de tolere edebilir. Nisan Mayıs aylarında yaprakları altında karşılanan küçük, sarı çiçekleri, gösterişli değildir. Büyüme hızı yavaş, çit bitkisi olarak ta kullanılabilen bir türdür. Sonbahar aylarında yapraklar renk değişimi yaşamaz ve tamamı dökülmektedir. Yaprak dizilişleri sarmal, tek veya buket halinde; yapraklar basit, parlak yapıdadır. Soliter ya da çit olarak, renk uyumu katmak için toprağa dikilebilir, ya da saksıda kullanılabilir.

Buddleia alternifolia / Kelebek Çalısı

Temmuz'dan Eylül'e kadar çiçeklenirler.3-4 m yüksekliğindedir. Koyu yeşil uzun yapraklı, budanmadığı taktirde seyrek görünümlü, yuvarlağımsı formda gür bir bitkidir. Kokulu küçük çiçekleri, sürgünlerin uçlarında, 40-50 cm uzunluğunda, başak şeklide çok yoğun gruplar oluştururlar. Çok sayıda çeşidi vardır: ‘Black Knight’ : Çok koyu mor çiçeklidir.
‘Charming’ : Pembe çiçeklidir.
‘Empire blue’ : Koyu mavi çiçeklidir.
‘Nanho Blue’ : Koyu mavi çiçeklidir. Boyu 1,5-2 m’dir.
‘Nanho Purple’ : Kızıl çiçeklidir. Boyu 1,5-2 m’dir.
‘Pink Delight’ : Canlı pembe renkli çiçekleri vardır.
‘Royal Red’ : Kırmızı çiçeklidir.
‘White Profusion’ : Beyaz çiçeklidir,
Buddleia, kış çiçeklenmesine sahip çok beğenilen bir çalıdır. Kokulu çiçekleri kelebekleri kendine çeker. Kışın sonunda, yerden itibaren 30-40 cm kalacak şekilde derin bir budamaya tabi tutulduğunda, mantıklı ebatlarda tutularak büyük sürgünler verir ve daha güzel çiçek başakları oluşturur. Vasat ve kireçli de dahil olmak üzere her çeşit toprakta yetişir. Açık ve güneşli ortamları sever. Yastıkta olduğu kadar tek başına da rahatlıkla kullanılır.

Buxus macrophylla / Şimşir

Çit bitkisi olarak kullanabileceğiniz Şimşir yaprak dökmeyen bir çalıdır. Genellikle süs amacı ile kullanılmaktadır. Şimşir özel kılan her dem yeşil olması ve aynı zamanda sık ve küçük yapraklara sahip olmasıdır. Kolayca dekoratif şekil verebilir ve budama yapabilirsiniz. Güneşli ve ılıman yerlerde iyi gelişen bu bitkiler, gölgeye dayanıklı olduğundan ağaç altlarında da yetiştirilir. Don olaylarına dayanıklıdır. Çit yapımında, bordürlerde kullanılabileceği gibi saksı yetiştiriciliğine de uygundur.

Camelia Japonica / Japon Kamelyası

Camellia japonica (Japon kamelyası) genellikle 1,5 ila 6 metre büyüyebilen her dem yeşil bir çalıdır. Genç dallar morumsu ya da kahverengi iken zamanla grimsi kahverengi olur. Yapraklar almaşlı dizilişli, derimsi, üst yüzeyi koyu, alt yüzeyi açık yeşil renkli, 5 ila 11 cm uzunluğunda ve 2,5 ila 6 cm genişliğindedir. Yaprak tabanı kamamsı, kenarları ise testere dişlidir. Çiçekler tek ya da çift halde belirir, 6 ila 10 cm çapında, beyaz ya da gül renklidir. Ercik çok sayıda ve 2,5 ila 3,5 cm uzunluğundadır. Boyuncuk üç loblu ve 3 cm uzunluğundadır. Meyve küresel bir kapsüldür. Tohumlar iri ve kahverengidir.
Bitki doğal olarak Uzakdoğu’da yayılış gösterir ancak yenilebilir meyveleri nedeniyle ülkemizde yaygın olarak dikilmektedir. [Harita, Sinonimler, Herbaryum] Bahçeler ve yol kenarında görülen bitki umumiyetle mart ve nisan ayları arasında çiçek açmaktadır ve bitkiyi deniz seviyesinden 1000 metreye kadar olan rakımlarda İzmit ilçesinde gözlemlemek mümkündür.

Canna sp Kana Çiçeği / Tesbih Çiçeği

Kana çiçeği, otsu bir bitkidir ve kök saplıdır. Bakımı ve sulaması doğru yapılırsa uzun süre yaşar. Yaz aylarında bolca çiçek verir. Sarı, turuncu, kırmızı ve krem rengi gibi göz alıcı birçok rengi olan Kana çiçeği soğuklardan ve don olaylarından çok çabuk etkilenen bir yapıya sahiptir. Baharda tomurcuklanan bitki; yaz başında çiçek açmaya başlar ve yaz boyunca çiçekli kalır. Sonbahar döneminde çiçeklerini dökmeye başlar. Ortalama 1 metre boya ulaşır. Güneşli ortam sever. Bu nedenle gün ışığı alan bir yerde tutulması önemlidir. Aynı zamanda havadar ortamları sever ve çok fazla su istemez. Toprağın nemi azaldıkça sulamak gerek.

Catalpa bignonoides "Nana" / Katalpa Ağacı

4-6 m yüksekliğindedir. Catalpa bignonioides’in bir çeşidi olan bu bitki, doğal olarak da top şeklinde bir tepe tacına sahiptir. 3-4 m çapındaki tepe tacı bazen düz de olabilir. Sıra halinde dikim için uygun bir çeşittir.
Yazın başında gerçekleşen çiçeklenmesi görülmeye değerdir. Ağacın tüm kenar çevresi dik gruplar halinde yer alan, sarı-kırmızı benekli beyaz çiçeklerden oluşmuş çiçek kurullarıyla bezenir. Çiçeklerin ardından büyük yeşil fasulyelere benzeyen uzun meyveler belirir ve uzun süre ağaçta kalır. Zaman zaman en alttaki dalların kesilmesi halinde ,aksi taktirde bunlar yere kadar iner, ağaçtan rahatlıkla gölge ağacı olarak da faydalanılabilir.
Budama ;
İlkbaharda katalpayı budamak daha iyidir, tomurcuklar ağaçta şişmeye başlayana kadar: donmuş, hasarlı, hastalıklı ve kuru dalları çıkarın. Bir bitki genellikle 1,2-2,0 m'lik bir gövde yüksekliğine sahip olarak oluşturulur; bunun üzerinde catalpa, 4-5 iskelet dalından oluşan düşük yayılan bir taç haline gelir. İleride gerekirse ağacın iskelet dalları kısaltılarak kalınlaşan dallar ve sürgünler kesilir.

Cedrus Atlantica / Atlas Sediri

Çamgiller (Pinaceae) familyasından doğal olarak Kuzey Afrika, Cezayir, Fas ve Atlas Dağlarında yetişen sedir türüdür.Cedrus atlantica cv. "Glauca" 40 m'ye kadar büyüme gösterebilir.Piramit biçimlidir.Dipten itibaran dallanır. Yaşlanınca da bu formunu kaybetmez. Yaprakları mavi-yeşil, gümüşi gri veya nadiren açık ya da koyu yeşil renkli olup 2-2,5 cm uzunluğundadır.Kozalakları parlak açık kahverengi, 5-7 cm uzunlukta ve uç kısmı basıktır.Gençken piramit şeklinde olan yer seviyesinden itibaren dallanma gösterir.Büyüdükçe piramit formunu kaybetmezler ancak gençken çok hızlı büyüyen atlas sedirleri yaşlandıkça büyüme hızları yavaşlar. Dalları yukarı doğru büyür, yaşlı ağaçlar yatık dallı ve çok heybetli olurlar 1.5-2.5 cm uzunluğundaki iğne yaprakları mavi - yeşil, gümüşi - gri veya nadiren açık ya da koyu yeşil renklidir. Tüm sedirlerin en arsızı olan atlas sediri ışıklı ortamı sever, toprak sorunu yoktur.Çok hızlı büyürler.Alkali toprakları seven nadir kozalaklılardan biridir.Büyük park ve bahçeler için uygundur. Piramit duruşu gri mavi sürgünleri herdemyeşil olmaları ve yüksek boylara ulaşmaları onları vazgeçilmez kılar .Bol güneş seven mavi atlas sedirleri aşırı sudan kaçınır. Kuru ve sıcak havalara, kirli hava koşullarına oldukça dayanıklıdırlar .Bahçelerimizin ve parklarımızın heybetiyle en prestijli ağaçlarıdır. 1.5-2.5 cm uzunluğundaki iğne yaprakları mavi - yeşil, gümüşi - gri veya nadiren açık ya da koyu yeşil renklidir. Tüm sedirlerin en arsızı olan atlas sediri ışıklı ortamı sever, toprak sorunu yoktur. Çok hızlı büyürler.Alkali toprakları seven nadir kozalaklılardan biridir. Büyük park ve bahçeler için uygundur.

Cetrus Deodora / Himalaya Sedir

Cedrus deodara (Himalaya sediri) genellikle 40 ila 50 metre büyüyebilen bir bitkidir. Gövde 3 metre çapa kadar ulaşabilir. Genç dallar sarkıktır. İğne yapraklar 2,5 ila 5 cm uzunluğunda, ince ve uzun sürgünler üzerindedir. Bunlar açık yeşil ila mavimsi yeşil renklerdedir. Dişi kozalak fıçı biçiminde, 7 ila 13 cm uzunluğunda ve 5 ila 9 cm genişliğindedir. Erkek kozalak 4 ila 6 cm uzunluğundadır.
Bitki doğal olarak Orta Asya’da yayılış gösterir ancak peyzaj değeri nedeniyle dünyanın büyük bir bölümünde peyzaj alanlarına dikilmektedir. [Harita, Sinonimler, Herbaryum] Park ve bahçelerde görülen bitkinin kozalakları umumiyetle ekim ve aralık ayları arasında olgunlaşmaktadır ve bitkiyi deniz seviyesinden 1000 metreye kadar olan rakımlarda İzmit ilçesinde gözlemlemek mümkündür.

Cercis siliquasturum / Erguvan

Yapraklar karşılıklı, basit, dairemsi 7–12 cm kadardır. Dip kısmı kalp şeklinde, ucu yuvarlak, kenarlar tamdır. Gençken kırmızımsı-mor daha sonra mavi-yeşile döner. Yüzeyi dalgalı düşmeden önce sarıdır. Çiçekler 1,5–2 cm uzunluğunda kırmızı-mor 3-6 tanesi bir arada bulunur. Meyve legümen (fasulye biçiminde) olup, 7–10 cm uzunluğundadır. Diğer bir önemli özelliği de toprağa azot bağlamasıdır. Erguvan meyveleri fasulye görünümünde, 9–10 cm. uzun, 2–5 cm. geniş, kızılsı kahve renginde, karın çizgisinde dar ve uzunca kanat bulunur. Tohumu boldur. Sonbaharda olgunlaşan meyve kış boyunca bitki üzerinde kalır. Nisan-Mayıs ayında açan çiçekleri hermafrodit olup yapraklanmadan önce açarlar. Uzun saplı olan çiçekler 3-8 çiçekli salkım kuruluşunda ve erguvan kırmızısı rengi ile çok dekoratiftir. Işık ağacıdır. Kışın donlardan bazen etkilenir
Erguvan, yapraklanmadan önce Nisan ayı sonuyla Mayıs ayı başında yalnızca birkaç haftalığına baharın müjdecisi kabul edilen morumsu pembe renkte çiçekler açar. Bazı Hristiyan inanışlarına göre İsa'nın ihanet eden havarisi Yahuda kendini bu ağaca asmıştır. Efsaneye göre bu olaydan sonra önceleri beyaz olan erguvan çiçekleri utançtan ya da kandan kırmızıya dönmüştür. Yazın sap kısmından girintili yuvarlak yaprakları olur. Sonbaharda ise fasulye benzeri tohumlar bırakır. Erguvan çiçeği havaların güzel gitmesi durumunda bazı sonbaharlarda da açar.

Chama Lawson "Ellwoodii" / Yılbaşı Çamı

Büyük bir yaprak dökmeyen ağaç , örnekleri 200 ft (61 m) veya daha fazla uzunluğa ulaşır, gövdeleri 4–7 ft (1,2–2 m) çapında, istisnai olarak 8–9 ft (2,4–2,7 m) olur. Kabuk gümüş-kahverengi, dikey oluklu ve tabana yakın 6–10 inç (15–25 cm) kalınlığındadır. Yapraklar , tüylü bir görünüme sahip dantelli, düz püsküller halinde düzenlenmiştir, genellikle biraz mavimsi (yani mavi-yeşil) renktedir. Yapraklar pul benzeridir, 1 ⁄ 8 – 3 ⁄ 16 inç (3–5 mm) uzunluğundadır, alt tarafında dar beyaz işaretler vardır ve biraz düzleşmiş sürgünlerde üretilir. Yapraklar maydanozdan farklı olmayan oldukça keskin bir koku verir . Tohum kozalakları küreseldir, 9 ⁄ 32 – 9 ⁄ 16 inç (7–14 mm) çapındadır, 6–10 pullu, ilk başta yeşil, erken sonbaharda olgunlaşır, tozlaşmadan 6–8 ay sonra kahverengiye döner . Erkek kozalaklar 1 ⁄ 8 – 5 ⁄ 32 inç (3–4 mm) uzunluğunda, koyu kırmızıdır, erken ilkbaharda polen salınımından sonra kahverengiye döner. Tohumlar hızla düşer ve su üzerinde yüzebilir. Eski örneklerde tabana yakın dallar yoktur ve genellikle ölü tepeleri vardır. Yaklaşık 600 yıla kadar yaşayabilirler.

Cortderia Selloana / Süs Püskülü /Pampas Otu

Pampas otu ya da saz püskülü isimleriyle bilinen, keskin yaprak kenarlarına sahip bir bitkidir. Çok sağlam, güçlü çayır formunda, içinden geçilemeyecek kadar yoğun bir bitki olan saz püskülünün yaprakları her dem yeşildir. Çiçekleri yoğun, dik ve tüylü yapıda, bileşik salkım şeklindedir. Her bir salkım otsu, başak biçimli çiçekler içerir.
Sıcaklığa ve kuraklığa dayanıklıdır. Nemli ve yarı nemli, kumlu balçıklı topraklardan hoşlanır. Kendi kendine gelişir. Doğrudan güneş alan yerleri sevmektedir. Çiçek rengi beyazdır. Rüzgarın etkisini azaltabilen, boylanan ve hızlı büyüyen bir bitkidir.
Saz püskülünün tüylü çiçekleri oldukça dekoratiftir. Yaprakları önceleri diktir, uzadıktan sonra eğimli hale gelir. Güneşli alanları sever. -10 dereceye kadar soğuğa dayanıklıdırlar. Hızla yayılan bir bitkidir. Bir mevsimde boyu iki buçuk metreye ulaşabilir.
İlkbahar başında yerden 40-45 santimetre yükseklikten budanabilir. Su kenarında ise sulamaya gerek yoktur. Saz püskülünden alınan parçayla, doğrudan toprağa dikim yapılabilir. Çiçeklenmesi ağustos ayından ekime kadar sürmektedir. Saz püskülü çit bitkisi olarak bahçede kullanabilir.
Ağustos – ekim ayları arasında açan çiçekleri pembe, krem renklidirler. Yaprakları mavi yeşil renkli, şeritler halinde ve aşağıya doğru sarkıktır. Bu görüntüleriyle oldukça dekoratif olan saz püskülünün çiçekleri de kuru çiçek olarak değerlendirilebilir. Bahçelerde renkli çiçekleri ve uzun boyuyla güzel bir görünüm için idealdir.

Cotinus coggyria Duman Ağacı

Cotinus coggygria (Duman ağacı) genellikle 5 ila 7 metre büyüyebilen bir bitkidir. Yapraklar 8 cm uzunluğunda, oval ve yeşil renklidir. Yapraklar 3 ila cm uzunluğunda, yuvarlak ila ovaldir ve güz aylarında sarı ila kırmızı arası renklere döner. Çiçekler 15 ila 30 cm uzunluğundaki çiçek kurulunda çok sayıda, sarı renkli ve salkım halindedir. Çanak yapraklar 1,5 mm uzunluğundadır. Taç yapraklar yumurtamsı ya da mızraksı, 2 ila 2,5 mm uzunluğunda ve 1 mm genişliğindedir. Meyve eğikçe ters yumurtamsı, 4,5 mm uzunluğunda ve çıplaktır.
Bitki doğal olarak Avrupa’dan Çin’e kadar olan bölgede yayılış gösterir ancak günümüzde Amerika’ya da dağılmıştır. Çalılık ve ormanlık alanlarda görülen bitki umumiyetle nisan ve haziran ayları arasında çiçek açmaktadır ve bitkiyi deniz seviyesinden 1200 metreye kadar olan rakımlarda Kartepe ve İzmit ilçelerinde gözlemlemek mümkündür.

Cotoneaster horizontalis / Yayılıcı Dağ Muşmulası

Cotoneaster horizontalis (Yayılıcı dağ muşmulası) genellikle 50 cm ila 1 metre büyüyebilen ve 1,5 metre genişliğe ulaşabilen bir bitkidir. Dalcıklar siyahımsı kahverengi ve silindiriktir. Yapraklar dökülücü ya da kısmen dökülücü, dairesel ila genişçe eliptik, parlak yeşil renkli ve 6 ila 12 mm uzunluğundadır. Yaprak sapı 1 ila 3 mm uzunluğunda ve havlıdır. Güz aylarında görülen kırmızı renkli meyveler kış aylarında da görülmeye devam eder. Çiçekler 5 ila 7 mm çapında ve pembe ila beyaz renklidir. Meyve parlak kırmızı renkli, 5 ila 7 mm çapında ve küresel ya da elipsoittir.
Bitki doğal olarak Çin’de yayılış gösterir ancak peyzaj bitkisi değeri nedeniyle dünyanın büyük bölümünde dikilmektedir. Park ve bahçelerde görülen bitki umumiyetle haziran ve temmuz ayları arasında çiçek açmaktadır ve bitkiyi deniz seviyesinden 1000 metreye kadar olan rakımlarda İzmit ilçesinde gözlemlemek mümkündür.

Cupressocyparis leylandii / Melez Servi

Melez Servi olarak adlandırılan bitki iki ayrı tür olan Chamaecyparis nootkatensis (Alaska Sediri) ve Cupressus macrocarpa’nin (Monterey Servisi) melezidir. Kozalaklarının büyük, piramidal veya sütun şekli ile tohumlarının yüzeyinde reçine kabarcığı bulunmasını macrocarpa’dan; sürgün ve yapraklarının yassı, yaprak büyüklüğü ve dizilişini ise nootkatensisi’den almıştır. 20-25 m boy ve konik bir tepe yapar. Her dem yeşil, pul yaprakları 4 köşeli ve koyu yeşil renklidir. Yaprakları koku yayar. Sürgünleri ince ve narindir. Piramit formlu büyürler. Park ve bahçelerde rüzgâr perdesi ve çit olarak kullanılmaktadırlar.
Işık İsteği: Işık- yarı gölge ağacıdır.
Sıcaklık İsteği: Donlara dayanıklı olmakla birlikte ekstrem donlardan zarar görebilir (-20oC).
Toprak İsteği: Drenajı iyi, besin içeriği yüksek, hafif ıslak, asidik veya kireçli topraklarda yetişir. Az tuzlu topraklara da uyum sağlar.
Hastalık ve Zararlılar: En çok görülen zararlıları kabuklu bit, yaprak biti, kırmızı örümcek, kın kanatlılar iken kök çürüklüğü ve kara leke ise en çok görülen hastalıklarıdır

Cupressus Mac. "Goldrest" / Akdeniz Servisi

Doğal olarak, Akdeniz bölgesinden Himalaya’lara kadar olan bölgede yetişmektedir. Yaz kış yeşildir, yaprağını dökmez. Yapraklar ilk çıkışta iğne daha sonra pul şeklindedir. Pul yapraklarda stoma çizgileri yoktur. Yapraklar orta kısımlarda reçine bezleri taşır. Servinin kendine has çok güzel bir aroması vardır. Ağaç içerisinde birçok reçine ve sakız türevi maddeler bulunur, bu maddelerin sağladığı koku çok hoştur. Ağacın en önemli özelliklerinden birisi çok hafif olmasıdır bu yüzden tınlama uzunluğu çok fazladır. Serviler tek evciklidirler. Erkek ve dişi çiçekler farklı dallarda bulunur. Erkek çiçekler uzunca silindirik ve küçüktür. Dişi çiçekler haç şeklinde karşılıklı dizilmiş ve her birinde birçok tohum taslağı bulunan çok sayıda kozalak pullarından oluşur. Kozalakları odunsu, yuvarlak ( 1,5 – 4 cm çapında ) , 6 -12 pul ihtiva eder, her pulun altında 30 – 40 tohum bulunur. Tohumlar ikinci yıl olgunlaşır. Kozalak pulları kalkan şeklinde olup kozalağın ortasında bir noktaya bağlanır. Her bir kozalak pulunun altında çok sayıda tohum bulunur. Tohumlar sert kabukludur. Rüzgâr kıran ve yol ağaçlandırmasında rahatlıkla kullanılmaktadır.

Cytisus praecox Sarı Salkım / Süpürge Çalısı

Kanarya Adaları ve Akdeniz ülkelerine has, yaprak döken ve dökmeyen türleri vardır. Genellikle kokulu bezelye şeklinde çiçekleri vardır. Bu bitkiler rüzgara, deniz kenarına ve kısır topraklara dayanıklıdır. Nisan ayından itibaren açan ve yaz sonuna kadar devam eden açık sarı çiçekleri bulunur. İyi bir görüntü engelleyicisidir. Sık ve yeşil dalları, kışın yapraklar döküldüğü zaman bile bitkiye sanki hala yapraklıymış gibi bir görüntü verirler

Euonymus Japonica / Taflan

Küçük çalı şeklinde tutulabildiği gibi, izin verilirse 3 metreye kadar uzayabilir. Kış soğuklarına dayanıklığı -20°C derecedir. Dikildiği yerde iki üç yıl iyice köklendikten sonra kuraklıklara aşırı sıcaklara dayanıklılığı artar. Akdeniz bölgemizde ilk iki yıl kurak yaz günlerinde sulamaya dikkat edilmelidir. Ağır kış şartlarına sahip karasal iklimli bölgelere uygun değildir.
Toprak seçmemesi bu bitkinin avantajlı yönlerinden biridir.

Dikkat: Birbirlerine çok benzeyen bazı Euonymus çeşitleri yaprak renk benzerliği yüzünden altuni taflan diye satılır. Aldığınız altuni taflan Euonymus japonicus ‘Aureo-marginatus’ değilse hangi tür, hangi çeşit olduğunu iyi bilmelisiniz. Çünkü bazı çeşitleri -35°C derece soğuklara dayanırken bazıları -15°C dereceye zor dayanır.
Peyzaj uygulamalarında çit bitkisi olarak kullanılmaktadır.

Forsythia intermedia / Altın Çanak

Bitki mart ayında çan şeklinde parlak sarı renkli çiçeklerle baharın ilk müjdecilerindendir. Yaprakları çiçekler döküldükten sonra çıkar. Çit bitkisi olarak veya tek olarak kullanılabilir.
Işık İsteği: Güneşli veya hafif gölge yerlerde yetişir. Ancak bol güneş alan yerlerde çiçek sayısı ve kalitesi artmaktadır.
Sıcaklık İsteği: Kışın -20, -30 dereceye kadar olan soğuklara dayanıklıdır.
Toprak İsteği: Toprak bakımından seçici değildir. İyi drenajlı herhangi bir bahçe toprağı yeterlidir.
Sulama: Bitkinin yaz aylarında su isteği artmaktadır.
Gübreleme: Bitkinin yetiştirileceği bahçe toprağını analiz ettirmek ve sonrasında toprağın besin maddesi içeriğine göre gübreleme yapmak izleyecek en doğru yoldur.
Budama: Bitki budamaya elverişlidir. Ancak derin budanmamalıdır. Aksi takdirde bir sonraki mevsim çok az çiçek açar. Bahar sonunda yalnızca dalların solmuş çiçekleri taşıyan kısımları budanmalıdır. Bitkinin tazelenmesi için birkaç yılda bir eski dallardan bir kısmı dipten kesilebilir.
Hastalık ve Zararlılar: Bahar aylarında genç sürgünlerinde yaprak biti, salyangoz ve sümüklü böcek gibi zararlılar en sık görülür.

Hibiscus Rosa sinensis / Japon Gülü

Hibiscus × rosa-sinensis (Japon gülü) genellikle 1 ila 3 metre büyüyebilen ve 1,5 ila 3 metre genişliğe erişebilen her dem yeşil bir bitkidir. Dalcıklar silindirik ve seyrekçe yıldızsı tüylüdür. Sitipüller ipliksi, 5 ila 12 mm uzunluğunda ve tüylüdür. Yaprak sapı 5 ila 20 mm uzunluğundadır. Yapraklar genişçe ya da darca yumurtamsı, lobsuz, 4 ila 9 cm uzunluğunda ve 2 ila 5 cm genişliğindedir. Ekçanak lobları 6 ila 7 arası sayıdadır. Çanak çansı, 2 cm uzunluğunda, yıldızsı havlı ve beş adet yumurtamsı ila mızraksı lobludur. Çiçek sapı 3 ila 7 cm uzunluğundadır. Çiçekler 10 cm çapında, beyaz, kırmızı, pembe ya da turuncu tonlarında olabilir. Kapsül yumurtamsı, 2,5 cm uzunluğunda, çıplak ve ucu gagalıdır.
Bitkinin tropikal Asya orijinli olduğu tahmin edilmektedir ancak anavatanı kesin olarak bilinmemektedir. Yol kenarı, parklar ve bahçelerde görülen bitki umumiyetle mayıs ve ekim ayları arasında çiçek açmaktadır ve bitkiyi deniz seviyesinden 1000 metreye kadar olan rakımlarda il genelinde gözlemlemek mümkündür.

Juniperus chinensis " Old Gold" / Çin Ardıcı - Altuni

Kuzey Amerika'dan başlayıp, Orta Amerika, Avrupa, Kuzey ve Doğu Afrika, Asya ve Himalayalar'a kadar geniş bir alana uzanan iğne yapraklı olan çalı ve ağaç türleridir. Yaprak renkleri varyetelere göre değişiklik gösterir. Çiçekler yaprakların koltuklarında ya da terminal olarak sürgünlerin uçlarında bulunurlar. Bütün türleri, açık güneşli alanları ve hafif toprakları severler. Yavaş büyüme gösterirler. Gaza toza, donlara dayanıklı bitkilerdir. Bitkisel toprak bulunan her ortama uygundur. Işık, yarı gölge bitkisidir. Yol kenarları kullanımı için uygundur.

Juniperus chinensis " Pfit Au" pfitzeriana / Fitzer Ardıç

Orta ardıç veya aynı zamanda pfitzeriana olarak da adlandırıldığı gibi, 19. yüzyılın sonunda Almanya'da yapay olarak yetiştirilen oldukça genç bir çeşittir. Çalı, adını, seçimde yer alan kreş çalışanlarından biri olan Wilhelm Fitzer'in onuruna aldı.
Özelliklerine göre, ortalama pfitzeriana çalı hem Kazak hem de Çin çeşitlerinin özelliklerine sahiptir. Pfitzeriana ardıç, yerden 3 m yüksekliğe kadar yükselebilmesi ve ortalama bir ardıçın taç çapının 5 m'ye ulaşması ile yatay çeşitlerden farklıdır, ancak dikey ardıçlardan çok daha düşük kalır ve bu nedenle ortalama bir pozisyon işgal eder.
Orta ardıç dalları genellikle dikey olarak yukarı doğru yükselir, ancak uçlarda yere doğru bir yay şeklinde bükülür. Burcun iğneleri yumuşaktır ve dikenli değildir, eski dallarda ve iğne şeklindeki tipin gövdesine daha yakındır ve sürgünlerin uçlarında - pullarla. Çoğu orta ardıç çeşidi parlak yeşil veya sarımsı renktedir, ancak orta mavi ardıçlar da bulunur.
Büyüme açısından bakıldığında, pfitzeriana çok uygun bir bahçe çeşididir. Orta çalı, toprağa ve ekolojiye iddiasız, nem eksikliği ve donma koşullarını iyi tolere eder. Bir yazlık kulübeye ortalama bir ardıç dikmek, sadece bahçeyi dekore etmenize değil, aynı zamanda havayı iyileştirmenize de izin verir - bitki tarafından salgılanan fitokitler patojenik bakterileri ortadan kaldırır ve bahçeyi hoş bir aroma ile doldurur.

Juniperus squamata "Blue Carpet" / Pulsu Ardıç

Güney ve Orta Avrupa'nın dağlık bölgelerinde doğal olarak bulunur.Gençliğinde dar piramidal tepe yapar, ileri yaşlarda bozulur, yuvarlaklaşır. Her dem yeşil kalan yaprakları vardır. 60 m. 'ye kadar boylanabilir. Soğuğa ve gölgeye dayanıklıdır. Yüksek nem ihtiyacı vardır. Park ve bahçelerde soliter olarak ve rüzgar perdesi olarak kullanılmaktadır.

Laurus Nobilis / Akdeniz Defnesi

Anavatanı Akdeniz havzası ve Türkiye’dir. 18 m’ye kadar boy yapan sık dallı herdemyeşil çalı ve ağaçlardır. Sarımsı küçük çiçekler oluşturur. Yaprakları kokuludur. Gövde kabuğu çatlamaz. Meyveleri kuşlar için besin kaynağıdır. Gölge ve yarı gölge bitkisidir. Son derece ağır bir dokusu ve yoğun bir görüntüsü vardır. İyi bir çit bitkisidir
Defne Ağacı (Lauris Nobilis) dört mevsim yeşil kalan, Akdeniz coğrafyasına özgü, parlak yeşil yaprakları olan bir ağaçtır. Yemek pişirirken aroma katmak amacıyla yaprakları kullanılır, bunun yanı sıra yağı sabun, şampuan yapımında ve tıbbi amaçlarla kullanılmaktadır. Mitolojideki Daphne karakteri ve hikayesiyle bağlantısı vardır, adını mitolojiden alır. Defne ağacının Akdeniz coğrafyası dışında da farklı türleri vardır ancak bunların pek çoğu zehirli olduğu için (örneğin yabani defne ya da Arap defnesi) yemek pişirirken kullanılamazlar, tıbbi ve gıda amaçlı olarak kullanılan cins sadece Akdeniz defnesi Lauris Nobilis cinsidir.
Defne ağacının boyu değişkenlik gösterir, bazen 18 metreye kadar ulaşabilir. Bu ağaç uniseks bir ağaçtır, hem dişi hem de erkek çiçekler tek ağaçta bulunabilir. Çiçekleri sarıya çalan uçuk yeşil renktedir, yapraklar genelde 6 - 12 cm. uzunluğunda, 2 - 4 cm. genişliğinde olur. Ağacın meyvesi görünüm olarak zeytine benzer. Akdeniz havzasında bir zamanlar defne ağacı ormanları görülürdü. Bölgenin iklimi daha kuru hale geldikçe bu ormanlar da giderek azalmıştır. Son defne ormanlarının 10 bin yıl önce ortadan kalktığı düşünülmektedir. Bugün bu ormanların ufak çaplı kalıntıları Güney Türkiye, Kuzey Suriye, Güney İspanya, Orta Portekiz'in kuzeyi, Kuzey Fas, Kanarya Adaları ve Madeira'da görülebilmektedir. Bu bölgelerde defne ağaçları orman denilecek sıklıkta olmasa da diğer bölgelere nazaran daha çok sayıda bulunur. Defnede en yoğun bulunan esansiyel yağ sineol (cineol) ya da okaliptol (eucalyptol) adı verilen yağdır. Yapraklar %45 okaliptol,%12 terpen, %3 - 4 seskiterpen (sesquiterpen), %3 metilöjenol (methyleugenol) ve pinen, felandren (phellandrene), linalol (linalool), geraniol, terpineol maddeleri içerir. Defnenin kendine has tadını ve kokusunu veren daha çok öjenol adlı esansiyel yağdır. Defne dünya mutfaklarında popüler bir aromatik baharattır
Özellikle Akdeniz mutfağı yemeklerinde defne ağacı yaprakları karşımıza çıkar. İtalyan makarna soslarında, Türkiye'de balıklarda, et yemeklerinde defne kullanılır. Defneyaprağı keskin tadı ve kokusuyla yemeğin tadını değiştirir, genellikle aromasını verdikten sonra yemek servis edilirken defne yaprakları yemekten çıkartılır. Defne yapraklarının normal sıcaklık ve nem koşullarında 1 yıl gibi uzun bir raf ömrü vardır. Bloody Mary adlı içkide de defne zaman zaman aroması için kullanılır. Bir yiyeceği tütsülerken defneyaprağı yakmak da defne aromasından faydalanmanın farklı yollarından birisidir. Defne yağı ve bundan üretilen sabun, şampuan ya da masaj yağları cilt problemleri, ağrılar, romatizma, kas gevşetme, saç sağlığı, solunum yolları gibi pek çok tıbbi ve kozmetik konuda oldukça yaygın şekilde kullanılmaktadır. Akdeniz defnesinden çıkartılan Lauroside B maddesinin yüksek miktarlarda kullanıldığında cilt kanseri tedavisinde etkili olduğu da keşfedilmiştir. Defne ağacı Akdeniz'de ve okyanus iklimlerinde dekoratif bir ağaç olarak da sevilerek yetiştirilir. Ev ve seralarda da yetiştirilebilir. Akdeniz iklimine yakın bir iklimin görüldüğü Amerika'nın Kaliforniya eyaletinde de defne ağaçları kendiliğinden yetişmektedir.

Lavandula Officinalis / Lavanta

Dış mekan bitkilerinde, bitki formu ve çiçeklenme mevsimsel olarak değişiklik göstermektedir. Lavendula özellikle Batı Akdeniz Bölgesi'ne yayılmıştır.
Bugün yabani olarak Güney Fransa'da, Orta İtalya'da, İspanya'da ve Yunanistan'da yaygın durumdadır. Ancak yabanilerin bulunduğu bölgeler dışında kültürü Bulgaristan, İngiltere, A.B. Devletleri ve Kuzey Afrika ülkelerinde yapılmaktadır.
Lavanta 20-60 cm boylanabilen, Haziran, Temmuz aylarında çiçek açan yarı çalımsı çok yıllık bir bitkidir. Dik duran saplar genellikle 4 köşeli olup, tüylü gri yeşil renktedir. Dört köşeli dallar üzerinde karşılıklı durumda bulunan 2-6 cm uzunluktaki çok kısa saplı yapraklar, ucu sivri, kenarları tam ve içeriye doğru kıvrık şeritsi tipte olup, her iki yüzü pamuksu tüylerle örtülü bulunmaktadır. Çiçek durumu 20-30 cm kadar uzunluğundaki sap ucunda bulunur. Çiçek başağının uzunluğu 16-20 cm olup, genellikle 4-6 çiçek kümesinde ve her kümede 6-14 adet çiçek bulunmaktadır.
Lavanta toprak yönünden seçici olmayan bir bitkidir. Ancak kuru, hafif, kireçce zengin yerleri sever. Özellikle yeterince toprağın derinliğinde rutubetin bulunması gerekmektedir. Lavanta soğuklara fazla dayanıklı değildir. Ancak Orta Avrupa koşullarında kışı geçirecek kadar soğuğa dayanıklı bazı türleri vardır.
Lavantada tohum 1.8-2.2 mm uzunlukta, 0.9-1.2 mm genişlikte ve 0.5-0.7 mm kalınlıkta olup, 1000 dane ağırlığı 0.8-1 gr arasında değişmektedir. Uzunumsu-oval bir şekilde olan tohum koyu kahve renginden grisiyaha kadar varyasyon göstermekle, üzeri düz ve parlak bir durumda bulunmaktadır. Tohumluluğun safiyetinin % 95, çimlenme durumunun % 70'den az olmaması istenir. Çimlenem 21 günde tamamlanır.
Lavanta çiçeğinin en önemli maddesi renksiz veya hafif sarı renkli uçucu yağdır. Kodekslere göre hakiki lavanta çiçeği en az % 1 uçucu yağ içermelidir. Uçucu yağın kalitesi özellikle yağdaki linalyl acetat oranına göre değerlendirilir.
Genel olarak lavanta yağı parfümeri ve kozmetik sanayiide, ayrıca sabun ve diğer endüstri kollarında güzel kokusu için kullanılmaktadır. Ancak lavanta yağı antiseptik özelliğe sahip olduğu gibi, idrar arttırıcı ve romatizma ağrılarını dindirici etkisi de vardır. Özellikle sedatif etkisi nedeni ile çay şeklinde lavanta çiçeği kullanılmaktadır.

Lagerstromia indica / Oya Ağacı

Lagerstroemia indica (Oya ağacı) genellikle 3 ila 7 metre kadar büyüyebilen bir bitkidir. Dallar ince, dört köşeli, bizsi ve tüysüzcedir. Kabuğu oldukça ince olup sadece 2 mm kalınlığındadır. Yapraklar sapsız ya da 2 mm uzunluğunda saplıdır. Yaprak ayası eliptik, dikdörtgensi, ters yumurtamsı ya da dairesel, 2,5 ila 7 cm uzunluğunda ve 1,5 ila 4 cm genişliğinde ve derimsidir. Çiçek kurulu piramit biçiminde ve 7 ila 20 cm uzunluğundadır. Çiçekler pembe, leylak, beyaz, mor ya da kırmızı tonlarında olabilir. Kapsül elipsoittir.
Bitki doğal olarak doğu Asya’da yayılış gösterir ancak peyzaj değeri nedeniyle dünyanın büyük bölümüne yayılmıştır. Park ve bahçelerde görülen bitki umumiyetle temmuz ve eylül ayları arasında çiçek açmaktadır ve bitkiyi deniz seviyesinden 000 metreye kadar olan rakımlarda İzmit ilçesinde gözlemlemek mümkündür.
Budama;
Oya çiçeği bahçelerinizde istediğiniz forma gelebilecek dört mevsim estetik olan bir süs bitkisidir. Ancak istediğiniz görünüme gelmesi için düzenli olarak budama işlemleri yapılmalıdır. Bu ağacın çiçekleri sürekli olarak genç dallar açmaktadır.
Oya ağacını genellikle kış aylarında budamanızı öneriyoruz. Bu çiçeği kış aylarında budadığınızda daha sonraki yıla ait çiçekleri arttırabilirsiniz. Budama işlemi kış ayların dışında vejetasyon dönemi öncesinde erken ilkbaharda da yapılabilir.
Budama işlemi sırasında belirli şekil verdiğiniz yan köklerin sürgünlerini kısaltmalısınız. Ayrıca sağlıklı gelişmesi için ince dalları budayabilirsiniz. Bu işlem daha fazla çiçeklenmesini sağlarken arkadan daha fazla yeni kök gelmesini sağlar.
Oya ağacı budama işleminde V şeklinde gelişmesi durumunda küçük çalı formundayken tepedeki cılız dalları keserseniz dokusu ağırlaşır. Böylece oya ağacı daha dolgun bir hale gelir. Budama şeklinize göre tek gövdeli ağaç ya da çalı şeklinde yetiştirebilirsiniz.

Magnolia soulengiana / Mor Çiçekli Manolya

Çok soğuklara dayanan bir bitkidir. İster bahçenizde, isterseniz büyük saksılarda ofisinizde, evinizinde veya terasında yetiştirebilirsiniz. Magnoliace ailesi farklı özellikleri yaklaşık 80 türden oluşur. Ortak yanları başka ağaçlardan daha büyük ölçülerdeki yaprakları ve çiçekleridir. Yaklaşık 2 metre boyunda , çıplak gövdeli geniş taçlı ağaç olarakta yetiştirilir. Yol ağaçlandırması ve bahçeler için çok dekoratif bir bitkidir. Magnolia Grandiflora Mor Çiçekli Manolya Büyük sert, parlak yeşil yapraklıdır. Krem-beyaz çapı 25 cm yi aşan çiçekleri mayıs-hazirandan ağustasa dek tüm dallarını donatır. Toparlakdır . Meyvalarıda oldukça ilginçtir. Açılınca kırmızı tohumları ortaya çıkar. Yumuşak Kireçsiz derin toprak ister.

Melia azedarach / Tesbih Ağacı

Melia azedarach (Tespih ağacı) genellikle 5 ila 15 metre büyüyebilen bir bitkidir. Yapraklar 50 cm uzunluğunda, almaşlı dizilişli, uzun saplı, iki ya da üç teleksidir. Yaprakçıkların üst yüzeyi koyu yeşil alt yüzeyi ise açık yeşil renklidir. Kenarları testere dişlidir. Çiçekler küçük ve kokulu, beş adet mor ya da leylak renkli taç yapraklıdır ve bunlar küme halindedir. Meyveler misket büyüklüğünde ve olgunlaştıkların açık sarı renklidir. Bunlar zamanda beyaza döner ve buruşur.
Bitki doğal olarak Avustralya ve Hint alt kıtasında yayılış gösterir ancak günümüzde dünyanın büyük bölümüne dağılmıştır. Ormanlık alanlar, parklar ve yol kenarında görülen bitki umumiyetle nisan ve mayıs ayları arasında çiçek açmaktadır ve bitkiyi deniz seviyesinden 1000 metreye kadar olan rakımlarda il genelinde gözlemlemek mümkündür.

Morus Alba "Pendula" / Kara Dut

Kökeni İtalya’dır. Aşılamayla üretilen yaprak döken ağaçlardır. Yapraklar ilkbaharda yeşil renkli, sonbaharda sarıdır. Aşılama açısından bakıldığında dallar ince, uzun, aşağı doğru dikey şekilde gelişirler; birkaç yıl sonra kalınlaşırlar, eğrilirler genişlerler ve toprağa kadar sarkarlar. Çiçekler Mayıs- Haziran’da sarkık başaklarda toplanırlar, oldukça boldur. Beyaz ya da pembemsi beyaz renkli, yenilebilir, tatlı meyveleri vardır. Yoksul topraklara adaptasyon sağlar. Sıcak Değeri: H4A (+38.0_+40.7) °C
Soğuk Değeri: 5A (-28.8_-26.2) °C
Bitki Boyu: 2-5 metre
Çiçek Dönemi: Nisan

Nandina Domestica / Cannet Bambusu

Mevsimlere göre yaprak renginin değişmesiyle meşhur olan Nandina Domestica bulunduğu alanlara hayat katmaktadır. Cinsinin tek üyesi olan bu herdem yeşil çalı grubundan değerli bir bitkidir Berberis (berberidaceae) ailesinin bir cinsidir.
Normalde yaprak dökmeyen bir bitkidir, Soğuklara dayanıklı olmakla birlikte Sıcaklığın -18°C’nin altına düştüğü yerlerde gövde ve dalları ölür, fakat ilkbaharda yeniden sürgün verir,
Yaprakları 3’lü yaprakçıklardan oluşur ve bu pinnate yaprakçılarının bambu yaprağına benzemesi nedeni ile Cennet Bambu’su denilmektedir. Aslında bambular familyasından değildir.
Nandina domestica 200-250cm boya kadar uzayabilir, gövdenin yanından kardeşlenme ile enine olarak da genişler.
Yeni açan yaprakları bronz pembe renkte olması sonrasında yeşillerin tüm tonlarına bir renk alması ve nihayet kış aylarında yeniden pembe, koyu kırmızı hale gelen renkleriyle bahçenizde uzun süreli bir renk cümbüşü oluştururlar. Nandina’nın beyaz çiçek topları Temmuz da açar ve bunları aylarca bitki üzerinde kalan parlak kırmızı, kirazımsı meyveler takip eder.
Gölge ya da güneş, her durumda yetişebilirler.
Hemen bütün topraklarda uyum sağlarsa da, fazla alkali topraklarda demir eksikliğinden dolayı sararma olur. Dolgun görünüm için zayıf dalların budanması gerekmektedir.
Peyzajda, hemen her yerde ve istenildiği şekilde kullanılabileceği gibi, Ev, Balkon, Teras ve iç mekanlardada çok iyi yetişebilmektedir.
Nandina domestica’nın, soliter kullanım yerine üçlü gruplar, kalabalık gruplar veya patika kenarı çit şeklinde yada tek sıra kullanımı uygun olur.

Photinia Serulata " Red Robin" / Bodur Alev Çalısı

Alev çalısı , bahçe düzenleme ve güzelleştirme çalışmalarında sıkça tercih edilen dayanıklı bir dış mekan süs bitkisidir. Bodur bir yapıya sahip olan alev ağacı, her zaman yeşil kalabilen bir bitkidir. Genellikle nemli toprakları tercih eden bu bitki türü, ayrıca bol güneşten hoşlanır. Nisan ve mayıs aylarında çiçek açan alev ağacı adını kırmızı uç yapraklarından almaktadır.
Alev ağacı, ortalama 50 santimetre boyunda, beyaz çiçek açan,dört mevsim dayanıklı bir süs bitkisidir. Alev ağacının dikimi dört mevsimde de yapılabilmektedir.Tohumla çoğaltılabilmektedir. Alev ağacı yapısı itibariyle alev çalısı olarak da bilinmektedir. Çünkü çok büyümeyen bu ağaç türü geliştiğinde çalılık bir yapıya bürünmektedir. Bu özelliği nedeniyle bahçelerde ve parklarda kenar çit süslemesi olarak da sıkça tercih edilmektedir. Ayrıca sadece bahçelerde değil, saksılarda da yetiştirilebilen bu bitki, balkon ve terasların da güzelleştirilmesi için sıkça tercih edilir. Ortalama boyu düzenli bakımla 50 santimetre olan bu ağaç, kendi başına büyümeye bırakıldığında 10 metreye kadar ulaşabilmektedir. Alev ağacı hızlı büyüyen bir bitkidir.
Alev ağacı aynı zamanda meyve veren bir bitkidir. Ancak bu meyveleri sadece kuşlar tüketebilmektedir. Kuşlar tarafından tüketilen bu meyvelerin çekirdekleri sayesinde alev ağacı hızlı bir şekilde bulunduğu çevreye yayılabilmektedir. Çit olarak sıklıkla tercih edilen alev ağacının bu süreçte düzenli olarak budanması ve formunun korunması gerekmektedir. Ağaç bakan kişinin zevkine göre küp şeklinde ya da oval bir formda budanabilir. Yaprak uçlarının kırmızı alt kısımlarının yeşil olması sayesinde hoş bir görüntü ortaya çıkaran alev ağacı dört mevsim bahçeleri güzel göstermektedir.
Alev Çalısının Dikimi ve Bakımı:
Alev ağacı bakımı son derece kolaydır. Ancak dikim aşamasında yapılması gerekenlere öncelikli olarak da dikkat edilmesi gerekir. Alev ağacı nemli torakları daha çok sevdiğinden dikileceği yerin toprağının bu özellikte olmasına dikkat edilmelidir. Ayrıca dikim yapılacak çukur 30 santim derinlikte ve aynı ölçüde genişlikte olmalıdır. Fidan dikimi gerçekleştirildikten sonra toprak suya doyana kadar can suyu verilmelidir. Alev ağacının sulanması yaz aylarında önem kazanmaktadır. Yaz aylarının sıcak geçmesi nedeniyle haftada 3 veya dört gün düzenli olarak sulanması gerekmektedir. Alev ağacı ile balkon ve terasını güzelleştirmek isteyenler de saksı seçimine dikkat etmelidirler. Dikim yapılacak saksı en az 20 litre kapasiteli olmalıdır. Dikimin yapılacağı saksının içerisine toprakla birlikte torf da konulmalıdır. Daha sonra bitki normal dikim şekline göre dikilmeli ve toprak doyana kadar can suyu verilmelidir. Saksının bol güneş alan bir yere konulması gerekir. Yaz aylarında haftada 3 - 4 kez sulanarak toprağın sürekli nemli tutulması sağlanmalıdır. Alev ağacı özellikleri itibariyle kolay bakılabilen uzun ömürlü ve dayanıklı bir bitkidir.

Picea Abies " Exelsa" Norveç / Batı yada Avrupa Ladini

Batı Ladini Picea Abies olarak adlandırılır. 70 litrelik saksılarda 3 metre üzeri satıştadır.
Norveç Ladini veya Avrupa ladini olarak da geçer.
Batı Ladini, yaygın olarak İngilizcesiyle Norway spruce veya Kuzey Yosunu olarak bilinen yaygın bir çam türüdür.
İşte Picea abies’in ana özellikleri:
Yapraklar: İğne yapraklı bir çam türüdür. Yapraklar, dallar boyunca sıkıca dizilmiş, sivri uçlu ve koyu yeşil renklidir. Bu iğne yapraklar genellikle kış aylarında dökülmez.
Boyut: Batı Ladini, büyük bir ağaçtır ve genellikle 40-60 metre yüksekliğe ulaşabilir. Genç yaşlarda hızlı büyür, ancak yaşlandıkça büyüme hızı azalır. Form: Genç Picea abies ağaçları, konik bir formda büyürler, ancak yaşlandıkça daha geniş ve silindirik bir form alabilirler. Gövde genellikle düz ve dik bir yapıya sahiptir.
Kozalaklar: Picea abies’in kozalakları, dalların alt kısmında sarkık bir şekilde asılı durur. Kozalaklar genellikle 10-20 cm uzunluğunda, silindirik bir yapıya sahiptir ve olgunlaştıklarında kahverengi renge dönüşürler.
Güneş Işığı ve Toprak Tercihi: Picea abies genellikle tam güneş ışığı alan bölgelerde iyi gelişir. İyi drenajlı, tınlı veya kumlu tınlı, nemli ve hafif asidik toprakları tercih eder.
Dayanıklılık: Picea abies, soğuk iklimlere ve yüksek rakımlara dayanıklıdır. Ayrıca kuraklığa ve rüzgara karşı da oldukça dayanıklıdır.
Kullanım Alanları: Batı Ladini, peyzaj düzenlemelerinde parklar, bahçeler, orman alanları ve rüzgar kesici olarak yaygın bir şekilde kullanılır. Ayrıca bu çam türü, Noel ağacı olarak da popülerdir. Picea abies, gösterişli yaprakları, büyük boyutu ve dayanıklılığıyla peyzajda ve ormancılıkta geniş bir kullanım alanına sahip olan önemli bir çam türüdür.

Pitosorum tobira nana / Bodur Yıldız Çalısı

Uygun koşullarda 80-100 cm boy, 150-200 cm çap yapan, .çok dallı, dalları yanlara doğru eğimli büyüyen bodur bir türdür. Parlak koyu yeşil, sert dokulu yaprakları vardır. Tam güneş ya da yarı gölge istekleri vardır.
Nisan – Haziran aylarında demetler halinde krem-beyaz küçük çiçek açarlar. Çiçeklenme dönemini takiben yuvarlak, yeşil meyveler oluşur. Kuvvetli donlardan daha kolay etkilenir. Deniz tuzu rüzgarına dayanıklıdır. Akdeniz kıyılarında yaygın olarak bulunur.
Her tür toprağa uyum sağlamanın yanında en iyi gelişimini nemli, geçirgen topraklarda sağlar. Payzaj uygulamalarında top top veya herdem yeşil olduğundan çit bitkisi olarakta kullanılır.

Nerium Oleander / Zakkum

Tipik Akdeniz bitki örtüsüdür. Uzun, zarif, parlak yeşil yapraklı çalı ya da ağaç formundadır. Donlara dayanıklı, tam güneşli ortamlardan hoşlanan, derin budamayı seven bitkilerdir. Aşılama tekniği ile aynı ağaç üzerinden çeşitli renkler elde etmek mümkündür. Çok sayıda varyetesi ve 50’ye yakın rengi vardır. Şehir kirliliğine dayanıklı olup toprak seçiciliği yoktur. Bakımı kolay bir bitkidir. Güney Avrupa’da ve ülkemizde yol ağacı şeklinde kullanılan formları etkileyicid

Prunus Ceracifera Pisardi / Süs Eriği

Dik yapılı, yaprak renkleriyle dikkat çeken ve yaprak döken bir bitkidir. Boy; 4-5 m Çap; 3-4 m’ye kadar gelişir.
İlkbaharda yapraklanmadan açan çiçekleri koyu pembe veya beyazımsı renkte ve çok sayıdadır. Yapraklar koyu kırmızı renkte, kenarları dişli, damarları ve tüylüdür.
Meyveleri kırmızı ve küçük renkli olup, yenilebilir.
Ilıman iklim bitkisidirler. Genellikle donlara karşı duyarlıdırlar -20 derece soğuğa kadar dayanıklıdır.
Işıklı ya da yarı gölge ortamları sever. Hafif derin, nemli, iyi drenajlı topraklardan hoşlanırlar. Süs eriği bitkisi fizyolojik yapısı dolayısı ile kış aylarında yapraklarının tamamını dökmektedir.
İlkbahar yaz aylarında yeniden filizlenip yeşermektedir.

Prunus Serruluata "Kanzan" Süs Kiraz Ağacı

Japonların Süs Kirazı Prunus serrulata (kanzan) kültivarlarının en tanınmışlarındandır. Genelde boyu 12-15 m kadar boylanır, ama iyi yetişme ortamlarında daha uzun olabilir.
Geniş tepeli olan bu ağacın dalları yanlara ve kısmen aşağıya sarkar. Sürgünlere çok sıralı sarmal olarak dizilmiş yapraklar yumurtamsı veya ters yumurta ya da eliptik biçiminde olup kenarları çift sıralı dişlidir. Sürerken bakır kırmızısı veya kırmızımtırak kahverengi olan yaprakların olgunlaşınca üstü kırmızımsı, altı mavi yeşil renklidir. Nisan sonu- mayıs başlarında açan çiçekler katmerli ve pembe renkli olup şemsiye tipi kurul oluşturur. Bir çiçekte 30 taç yaprak bulunabilir
Süs kirazı ağacı yani japon kanzan kirazı nisan mayıs ayında süper pembe renkli çiçekleri ile show yapan bir ağaç çok dekoratif görüpte hayran kalmamak mimkün değil
. Tepeden aşılı olduğu için askari boy 2.5 metredir. Kış aylarında yaprak döker soğuk havalara dayanımı yüksektir. Aşı yöntemi ile üretilir.
Çok dekoratif olduğu için peyzaj ve park bahçelerin favori ağacı az da olsa gölge yapar.

Prunus Subhirtella "Pendula Rosea" / Kar Kirazı

Yaklaşık 430 türü dünyanın kuzey ılıman bölgelerinde yayılmış durumdadır. Cinsinin pek çok üyesi yaygın meyve ve süs için yetiştirilmektedir. Yaprak döken çalı ağaç ve ağaççık şeklinde türleri vardır. Yapraklar basit, hançer şeklinde ve yaprak sapı üzerinde nektarı vardır. Çiçekler geç kış erken ilkbaharda kırmızı, beyaz, pembe renklerde açar. Genellikle çiçekleri bazen de kabuk ve yaprakları için peyzaj çalışmalarında kullanılırlar.

Rosa spp./ Gül

Gül, Rosaceae (Gülgiller) familyasının önemli bir üyesi olup bugün dünyada en fazla kültürü yapılan süs bitkilerinin başında gelmektedir. Çiçeklerin kraliçesi olarak kabul edilen gülün tarihi, insanlık tarihi ile birlikte çok eski zamanlara dayanır. En az 5000 yıldır tıbbi amaçlı faydalanılan gül bitkisinin çoğunluğu Batı Asya, kısmen de Avrupa kökenlidir. Özellikle İran, Afganistan, Türkiye ve Bulgaristan başta olmak üzere Orta Doğu ve Avrupa ülkelerinde yaygın olarak görülmektedir. “Yerli gül müzesi” olarak tanımlanan Türkiye’de gen merkezi Akdeniz bölgesidir. Yabani ya da yerli olarak tanımlanan bu güller, Dedegöl Dağı (Isparta- Konya), Kaçkar dağları (Rize-Trabzon), Ilgaz Geçidi (Kastamonu-Çorum), Çankırı, Erzincan ve Van çevrelerinde yoğun çeşitlilik göstermektedir. Dünyadaki gül türlerinin yaklaşık %35'i ülkemizde yetiştirilmektedir. Türkiye’de endüstriyel amaçlı gülcülük, Göller Yöresinde Rosa damascena Mill. (Isparta gülü) tarımına dayanmaktadır. Günümüzde Türkiye, gül üretimi bakımından dünya pazar payının büyük bir bölümünü elinde tutmaktadır. Farmakolojik etkisi nedeniyle tıbbi ve aromatik bitkiler arasında önemli bir yere sahip olan gül bitkisi, gıda, kişisel bakım ve temizlik sanayiinde de yaygın olarak kullanılmaktadır. Gül yaprakları ve meyveleri, içerdikleri eterik yağlar, tanenler, karotenoidler, antosiyaninler, organik asitler, vitaminler ve mineraller gibi biyoaktif maddeler bakımından oldukça zengindir. Son yıllarda, sahip oldukları antioksidan aktivite ve sağlık üzerine olumlu etkileri nedeniyle, gül bitkisine olan ilgi de artmaya başlamıştır. Ekstrelerinin zengin bileşimleri sayesinde güller doğal antioksidan kaynağıdır. Ayrıca fonksiyonel gıda olarak kabul edilirler. Yapılan çalışmalar gülün yaprak ve meyvelerinin, anti-kanser, anti-enflamatuar, anti-mutajenik, anti-mikrobiyal ve anti-depresan özelliklerinden dolayı sağlığı destekleyici özelliklere sahip olduğunu göstermiştir. Bu çalışmada, güncel kaynaklardan faydalanılarak gül bitkisinin genel özellikleri, ekosistemdeki önemi, farklı endüstrilerde ve tamamlayıcı tıptaki kullanım alanları incelenmiştir.

Salix caprea " Pendula" / Keçi Söğütü

Keçi söğüdü (Salix Caprea Pendula), Söğütgiller (Salicaceae) familyasından 5 – 15 m'ye kadar boylanabilen ağaç, ağaççık veya çalı formunda olan bir söğüt türüdür. Kışın yaprağını döken iki evcikli süs ve orman ağaçlarıdır. İsmini erken baharda açan yapraklarla beslenen keçilerden alır. Dallar her zaman aşağı doğru büyümeye çalışır. Kendi başlarına bırakılan ağaçlar zemin boyunca yayılır ve sadece bir veya iki ayak yüksekliğine ulaşır. Bununla birlikte, bir dal dik olarak istiflenirse, ağacın tepesinden düzinelerce uzun dal ile beş veya altı cm yüksekliğinde bir kafa oluşturur. Salix Caprea Pendula Işık ağacıdır. Büyümesi oldukça hızlıdır. Çiçekler Mart ve Nisan aylarında açar ve Mayıs sonunda olgunlaşır, tohumlar rüzgarla kısa sürede dağılır.
Diğer söğüt türlerinde olduğu gibi tohumlar kısa sürede çimlenme özelliği kaybeder, ömrü 1 hafta ile 10 gün arasında değişir. Yapraklar Ekim ayında tamamen sarıya dönerek dökülür. En iyi nemli ve ıslak topraklarda gelişim gösterir. Tozlaşmanın böcekler vasıtasıyla gerçekleşmesi 20 doğal melez keçi söğüdü varyasyonun ortaya çıkmasına neden olmuştur.
Keçi söğüdü, ormanlık kenarlarının bir ağacıdır. Bu tür, açıklıklar, çorak araziler ve çakıllık alanlarda öncü ağaçdır. Diğer söğüt türlerine nazaran dere vejetasyonu dışında da yetişebilmesine rağmen ıslak, nötr ve kireçce zengin topraklarda iyi büyüme yapar. Hatta, meşe ormanlık bölgelerinde katın bir parçasını oluşturabilir. Ancak aşırı kurak ve çorak topraklara tolerans göstermez.

Santolina Lavantin / Sarı Çiçekli

S. chamaecyparissus hem tropik, hem, oriental, hem de çöl türü peyzajlara son derece uyumlu bir bitkidir. Açık renkli bir yer örtücü olarak hem ev bahçelerinin patiolarına yakın kısımlarında, hem de çime alternatif olarak çok geniş yüzeylerin bitki ile kaplanmasında kullanılabilir.
Sirkülasyonun çok olduğu yere yakın dikilirse kokulu yapraklarından istifade edilebilir. Santolina iyi bir yer örtücü olduğu gibi, diğer yer örtücü ve mevsimlik çiçeklerle yapılacak karışıma da elverişli bir bitkidir. Özellikle yayılıcı gazanya, lavanta ve kül çiçeği gibi gri renkli bitkilerle kullanımı renk olarak onlarla bütünlük sağlanmasına yardımcı olur ama tekstür olarak farklılık yaratarak monotonluğun giderilmesine yardımcı olur.
Santolina renk açısından kırmızı yapraklı berberis türü çalılarla ya da koyu yeşil yapraklı cotoneaster türü bitkilerle kontrast yaratarak onların renklerinin ve dokularının daha çok vurgulanmasına yarar. Bordür bitkisi olarak, kaya bahçelerinde kullanılacak bitki olarak ve çiçek kasalarında kullanılacak şekilde peyzajda işlevi vardır.
Masif halde gruplar halinde dikilmesi özellikle çok geniş ölçekli alanlarda geometrik şekillerin yaratılmasında, topografyanın vurgulanmasında ve toprak yüzeyinin hali şeklinde kapatılmasında çok etkilidir.
Işık: Santolina güneşli mekanlardan hoşlanır, özellikle set yüzeylerden yansıyarak gelen sıcaklığa dayanıklıdır. Yarı gölge yerlerde de yetişebilir ama gölge oranı belirli seviyenin üzerine çıktığında görüntüsünde açıklıklar ve cılızlık olur.
Su: Su isteği ortalama bir bitkinin ki gibi olan Santolina kış aylarında daha az su ister, yazın haftada bir sulandığında bitki daha canlı görünür ve daha çok çiçek verir.

Spiraea vanhouttei / Beyaz Çiçekli Keçi Sakalı

Spiraea vanhouttei – Beyaz Çiçekli Keçi Sakalı, diğer adıyla İspirya Çiçeği Rosaceae (Gülgiller) familyasına aittir. Anavatanı Asya, Avrupa ve Kuzey Amerika olan bitkinin Türkiye’deki yayılış gösterdiği alanlar ise Ege, Marmara, Akdeniz ve Karadeniz Bölgesidir. Gösterişli formu ve çiçekleriyle yetiştirilmesi en kolay süs çalılarından birisidir.
Genel olarak 1-2 m boyundadır.2-3 m tepe tacına sahiptir.Yaprak döker.Şemsiye formundadır.Dalları koyu kahverengi renkte ve yana doğru sarkık biçimdedir.
Yerden ve oldukça sık bir şekilde ince dallar halinde dallanır. Hızlı büyür. Sürgünler ince yapılı ve kırmızı tonlardadır.

Thuja accidentalis "Danica" Pramit Mazısı

Altuni piramit mazı yani doğu mazısı altın sarısı rengi ile peyzaj uygulamalarının favori bitkisi kış aylarında kahverengi olur ilk bahar ile birlikte altın sarısı rengi ile show yapar. Çit ve rüzgar kesme özelliği vardır soğuk ve sıcak havalara karşı dayanımı yüksektir. Park ve peyzaj uygulamalarında çok kullanılır. Rengini güneşten alır gölge alanlarda rengi yeşil ve mat olur nem ve rutubetten hoşlanmaz bu şekildeki ortamlarda mantar ve kök boğazı hastalığına yakalanması olasıdır.
Thuja Orientalis Pyramidalis Aurea Altuni piramit mazı Cupressaceae ailesinden gelen iğne yapraklı ağaçlardandır. 3 ila 10 metre arasında değişen boylara erişirler. Eriştiği boy türüne göre farklılık göstermektedir. Yaygın olarak bilinen adı Thuja (Çuha) yada Hayat Ağacı anlamına gelen Arborvitae'dir. Çok yıllık yek gövdeli ve iğne yapraklı türlerdendir .Sürekli yeşil bitkidir. Yuvarlak formlu ve dik dallanan bir çok türleri vardır. Gövdeleri ince ve gri yeşil renkli ve mattır.. Yaprak renkleri Altuni mazıda, yaprak uçları altuni sarı ,top mazıda ise mavimtırak açık yeşildir.
Gri ve kahverengimsi küçük yuvarlak kozalak yaparlar. Soğuk ve ılıman bölgelerde tek veya gruplar halinde park ve bahçe tanzimlerinde kullanılırlar. Genellikle piramitsi bir görünüm sergileyen mazı ağaçlarının ince, pulsu bir dış kabuğu ve lifli bir iç kabuğu vardır. Dalları ya yatay bir konumdadır ya da yukarı doğru yönelmiştir. Sürgünlere karşılıklı olarak dizilen pulsu yapraklarının henüz olgunlaşmamış olanları iğnemsi biçimlidir. Ayrı dalların uçlarında oluşan yuvarlak biçimli erkek çiçek kümelerinin kırmızımsı ya da sarımsı rengine karşılık, oldukça küçük yapıdaki dili çiçek kümeleri leylağımsı yeşil renkleriyle ayırt edilir Ortalama 4-6 çift ince, esnek puldan oluşan yumurta biçimli kozalaklarının uzunlukları 8-16 mm arasında değişir.
Türkiye'de doğal olarak yetişmezler, ancak yaygın üretimi söz konusudur. Bu nedenle mazı fiyatları oldukça uygun hale gelmiştir.
Türleri: (Thuja sp.) İkisi kuzey Amerika, üçü Doğu Asya orjinli olmak üzere mazı bitkisinin 5 türü vardır. Thuja koraiensis Thuja occidentalis Thuja plicata Thuja standishii Thuja sutchuenensis Üretimi: Tohum ve çelik yöntemiyle üretilirler. Ayrıca fazla tercih edilmemekle birlikte aşı yöntemiyle de üretilmektedirler.
Çelikleme yönteminde anaç mazılardan çelikler Eylül-Ekim-Kasım aylarında alınarak kum perlit karışımı toprağa ekilir. Köklenme oranı oldukça yüksek bitkilerdir. Kışın dikilen çelikler baharda dikilenlerden daha sağlıklı olmaktadırlar.
Kışı geçiren çelikler ileride soğuklara daha dirençli hale gelirler. Budanması: Budama uygundurlar, budama zamanı yeni sürgün vermesinden evvel ilkbahar aylarıdır. Sulama: Uzun süre susuzluğa dayanıklıdır. Çok güneşil yada normal güneşli yerlerde iyi gelişirler. Toprak Gereksinimi: Her tür toprak ve kumda yetiştiği görülmektedir. Kireçli topraklarda bile yetişir.

Thu oriantalis "Pramidalis Aurea" / Altuni Pramit Mazısı

Thu oriantalis Smaragd / Mazı Fidanı

Batı mazısı yani smarad mazı piramit formlu peyzaj bitkilerinin başında gelir. Sınır belirleme ve çit bitkisi olarak çok kullanılan bitkilerin başında gelir. Piramit formlu olduğu için peyzaj ve park bahçelerde çok güzel görsel güzellik sunan bitki ve ağaçların başında gelir.
Sıcak iklime dayanımı yüksektir ayrıca soğuk iklim içinde çok uygun bitkilerin başında gelir eksi 30-40 derece soğuk iklimler içinde uygun ağaçların başında gelir. Mutlaka güneş gören alanlara uygulanmalı fakat alaca gölge alanlar içinde kullanılabilir.
Batı mazısı (Thuja occidentalis), servigiller (Cupressaceae) familyasından Kuzey Amerika'nın doğu kesimlerinde yaygın olan 20 m yüksekliğinde bir mazı türü. Genellikle toprak yüzeyine yakın bir noktadan çatallanarak birkaç ana gövdeye ayrılır. 40-50 cm saksılı üretim kargo bizden Gövdeler kırmızımsı kahverengi bir kabukla örtülüdür.
Kozalakları oluşturan 8-10 puldan yalnızca dört tanesi verimlidir. Park ve bahçecilikte değerli olan ince, uzun piramitsi çeşitleri vardır. Konik bir tepe yapar. Genç sürgünlerinin üst yüzü mat,koyu yeşil alt yüzü açık yeşil. Toprak ayrımı yapmaz. Sığ yaygın bir kök sistemi vardır. Çit için uygundur. Tek ya da gruplar halinde kullanılır.

Tilia Tomentosa / Gümüşi Ihlamur

Tilia tomentosa (Gümüşi ıhlamur) genellikle 20 ila 35 metre büyüyebilen bir bitkidir. Genç bireylerde gövde gri renkli ve pürüzsüz iken zamanla çatlaklı hale gelir. Yapraklar almaşlı dizilişli, yuvarlak ila üçgensi yumurtamsı, 4 ila 13 cm uzunluğunda ve genişliğinde, 2,5 ila 4 cm uzunluğunda saplı, yeşil renkli ve çoğunlukla üst yüzeyi tüysüz iken alt yüzeyi beyaz tüylerle kaba tüylü, kenarları kabaca tırtıklıdır. Çiçekler soluk sarı renkli, erselik, 3 ila 10 arası çiçekten oluşan salkımlar halindedir. Bunlar soluk yeşil renkli yapraksı bırahtelidir ve güçlü kokuludur. Meyve fındık benzeri formda ve 8 ila 10 mm uzunluğundadır.
Bitki doğal olarak Balkanlar, Ukrayna ve Türkiye’de yayılış gösterir ancak günümüzde Avrupa’ya da dağılmıştır. Ormanlık alanlar, çalılıklar ve yol kenarında görülen bitki umumiyetle haziran ve temmuz ayları arasında çiçek açmaktadır. Bitkiyi deniz seviyesinden 1500 metreye kadar olan rakımlarda il genelinde gözlemlemek mümkündür.

Thymus / Kekik

YABANİ KEKİK (Thymus Serpyllum) Bir diğer adı da dağ kekiği olan yaban kekiği,kendine has kokusu ve hoş kokulu bir lezzete sahip olması ile daima ilgi odağı olan bir bitki çeşididir. Yaban kekiği çoğunlukla yemek çeşitlerinde bir baharat olarak kullanılmaktadır.
Bunun yanı sıra, bu kekik çeşidi çay olarak demlenip, bu şekilde de tüketilmekte ya da yağı çıkartılıp cilde sürülerek tüketilebilmektedir.
Yaban/Dağ Kekiğinin Sağlığa Faydaları ..
Yaban kekiğinin sağlık açısından birçok faydası bulunmaktadır. Bu faydaları şu şekilde sıralamak mümkündür;
Yaban kekiğinin bedene güç ve kuvvet verme ve yorgun olma halinde yorgunluğu geçirme özelliği bulunmaktadır.
Yaban kekiği, sinir sistemini güçlendirmekte ve stres ile sinirden kaynaklanan rahatsızlıkları önlemektedir.
Yaban kekiğinin iştah açma özelliğinden dolayı iştah sorunu yaşayan kişiler üzerinde olumlu etkileri bulunmaktadır.
Kalp ritim bozukluğu ve benzeri rahatsızlıkları önleme özelliğine sahiptir ve çarpıntı rahatsızlığı olan kişiler üzerinde olumlu etkileri bulunmaktadır.
Bağırsak iltihabı ve benzeri bağırsak rahatsızlıkları üzerinde oldukça etkili bir bitki çeşididir.
Yaban kekiğinin idrar yapmada zorlanan kişiler üzerinde oldukça etkili idrar söktürücü özelliği vardır.
Yaban kekiğinin bağırsaklarında bağırsak solucanı olan kişiler üzerinde bu solucanı düşürücü etkisi mevcuttur.
Çocuklarda anemi rahatsızlığı ile iştah problemlerinin olması halinde yaban kekiği çok etkili bir bitkidir.
Yaban kekiğinden elde edilen su romatizma ile ilgili rahatsızlıklar üzerinde fayda sağlamaktadır.
Bunun için romatizma rahatsızlığı bulun kişinin sorunlu bölgelere bu su ile masaj yapması gerekmektedir.
Bu bitki soğuk algınlığı ile astım gibi rahatsızlıklar üzerinde oldukça etkili bir ilaçtır.
Yaban kekiği bitkisinin adet dönemi sıkıntılı geçen kadınlar üzerinde de adet düzenleyici etkisi bulunmaktadır.

Viburnum tinus / Evrim Ağacı

2.5 m boylanabilen, herdem yeşil, çok yıllık bir çalı türüdür. Yapraklar basit, karşılıklı dizili, koyu yeşil, köselemsi, yumurtamsı veya eliptik, 3.5-10 x 1.5-7 cm boyutlarda, tam kenarlı, alt yüzeyde damar boylarınca tüylüdür ve stipül yoktur. Çiçeklenme dönemi genellikle Nisan ayında; çiçek durumu 2-3 kat dallanmış yalancı şemsiye, dik demetli kurullar halinde, küçük dallar genellikle kısa kabatüylü; çiçekler kokulu, küçük, beyaz renkte; kuruldaki tüm çiçekler yaklaşık eşit boyutlarda; çanak yapraklar genişçe üçgen biçimli; taç yapraklar beyaz, yuvarlağımsı ve 6-8 mm çaptadır. Meyve yumurta biçimli, ~8 mm çapta ve koyu mavi renktedir.

Viburnum Opulus Gilaburu

Viburnum opulus 4–5 m boya erişebilen ve kışın yaprak döken bir çalıdır. Yapraklar karşılıklı, üç loblu, 5–10 cm uzunluğunda ve geniş, yuvarlak tabanlı ve kabaca tırtıklı kenarlıdır; yüzeysel olarak bazı akçaağaçların yapraklarına benzerler, en ayırt edici özellikleri, biraz buruşuk yüzeyleri ve baskılı yaprak damarlarıdır. Yaprakların tomurcukları kapak şeklinde yeşil renkli pullarla birlikte bulunur.
Girebolu fidanı başka bölgelerde Dağdığanağ, Geleboru, Gilabada, Gildar, Gilgili, Girabolu ve Gireboludur. İç Anadolu bölgemizde akarsu kenarında yetişen şifalı bir bitkidir. -25 dereceye kadar dayanmaktadır. Bir çok rahatsızlığa iyi geldiği bildirilmektedir.Ülkemizde genelde iç anadolu bölgesinden yetiştiriciliği yapılan girebolu fidanının ağaç gelişimi orta seviyede olup yayvan bir gelişime sahiptir. Girebolunun fidanının meyve vermesi 3-4 yılı bulabilmektedir. Meyveleri salkım şeklindedir.

Wisteria Chinensis / Çin Mor Salkım

Baklagillerden, salkım durumunda mavi, mor, beyaz, pembe renkli,salkım şeklinde çiçekler açan, boyu 20 m'ye kadar uzayabilen çok yıllık bir sarmaşık (Wisteria sinensis) türüdür. Anayurdu Çin'dir. Ömrü yaklaşık 70 yıldır. . Bahçelerde süs bitkisi olarak yetiştirilir. Türkiye'de de bulunur. ilkbahar'dan yaza geçişin mis kokulu habercisi dir. Küçük bir fidecik'ken, iki üç sene sonra çiçek açmaya başlar. İster ufak bir ağaç, ister müthiş bir sarmaşık olarak yetişebilen, Papilionaceae ailesinden bu bitkinin anavatanı, Uzakdoğu'da Çin ve Japonya'dır. Baklagillerden, salkım durumunda mavi, mor, beyaz, pembe renkli,salkım şeklinde çiçekler açan, boyu 20 m'ye kadar uzayabilen çok yıllık bir sarmaşık (Wisteria sinensis) türüdür. Anayurdu Çin'dir. Ömrü yaklaşık 70 yıldır. . Bahçelerde süs bitkisi olarak yetiştirilir. Türkiye'de de bulunur. ilkbahar'dan yaza geçişin mis kokulu habercisi dir. Küçük bir fidecik'ken, iki üç sene sonra çiçek açmaya başlar.
İster ufak bir ağaç, ister müthiş bir sarmaşık olarak yetişebilen, Papilionaceae ailesinden bu bitkinin anavatanı, Uzakdoğu'da Çin ve Japonya'dır. Tam güneşli ya da yarı aydınlık (günde dört beş saat güneş alan yerler) ortamlarda yetişir. Malzemelerle desteklenmez ise zamanla yer örtücü bitkiler gibi gelişebilir. Mor salkım bahçede yerinin değiştirilmesinden pek hoşlanmaz. Mesela lodosa açık aydınlık duvarlar mor salkım için idealdir. Yılda iki kez budanması gerekir. Birincisi çiçekler geçtikten sonra çok az, ikincisi yaz sonuna doğru ya da kış sonunda yapılmalıdır. Fakat bu bitkiyi kendi halinde bırakırsanız zamanla dağınık bir form alacaktır. Doğal, budanmamış haliyle kimi mor salkımlar etkileyici Monet tablolarının ve Japon seramiklerinin baş konusu haline gelmiştir. Kışın yapraklarını döker. Çelik ve daldırma ile üretilir. Dayanıklı ve uzun süre yaşayanlar fidandır. Üretilmesi gül'e benzer. Çardaklar ve pergolalarda güzel bir görünüm sağlar. Mor, beyaz, krem ve kırmızı renklerinin dışında katmerli olarak yetiştireceğiniz mor salkım, kendiliğinden duvara yapışamayacağından özel bir desteğe (tel, tahta, hasır örgü gibi) ihtiyacı vardır.
Özellikleri Çiçekler mavimsi mor renkte, kokulu ve 30 cm'e yaklaşan salkımlar oluşturacak şekildedir. Kuvvetli rüzgarlardan korunaklı yerlerde iyi yetişir. Genç bitkilerde su isteği çok, yaşlı bitkilerde ise daha azdır. Mor salkım (Wisteria sinensis) sarmaşığı arsız bir bitkidir. Mor salkım hızlı gelişir, toprak seçimi yoktur. Killi, kireçli, asitli, bakım yapılabilecek her yerde gelişir. Bu arada bu bitkinin Türkiye’de pek kullanılmayan bir yetiştirilme şekli de var. Otobanlardaki dik şevlerde yer örtücü gibi de kullanılıyorlar. Mor salkım hava kirliliğine de dayanıyor.

Liquidambar Styraciflua / Amerika Sığla Ağacı

Amerikan sığla ağacı son baharda yaprakları kızarması ile birlikte çok dekoratif olan yapraklı bir ağaçtır. Sulak alanlarda kullanılmak içinde uygun bir ağaçtır. Park ve peyzaj bahçelerinde bolca kullanılır. Çalı ve ağaç formlu sığla ağaçları vardır. Üretim şekli tohum ve çelik yöntemidir. Soğuk havalara karşı dayanımı yüksektir. Çok hızlı büyümez gölge alan yapmak için kullanabilirsiniz.
Amerikan Sığla ağacı, Altingiaceae familyasından günümüzde sadece Anadolu, Amerika ve Çin'de doğal olarak yayılış gösteren Liquidambar cinsine ait türlerin ortak adı.25-40 m'ye kadar boylanan yaprak döken kalın dallı ve geniş tepeli bir ağaçtır. İlk bakışta çınara benzer.
Yaşlandıkça, kabuğu koyulaşır ve derin çatlaklı bir görünüm alır. Elsi loplu yapraklar sürgünlere sarmal dizilmiştir.Çiçekler küçüktür. Çiçek kurulu 1-2 cm çapında olup küre şeklinde çok sayıda çiçek kümesini bulundurur.Meyve 2-6 cm çapında çok sayıda kapsülden oluşur ve içerisinde çok miktarda tohum bulunur. Gövdesinden çıkarılan balzam kozmetik ve eczacılıkta kullanılır. Gövdesinden çıkarılan bu balzam kapsül halinde bitkisel besin takviyesi olarak da kullanılmaktadır.

Azelia Japonica / Japon Açelya

Açelya, fundagiller (Ericaceae) familyasının ormangülü (Rhododendron) cinsinden bazı bitki türlerine verilen addır. Anavatanı Kuzey Amerika ile Asya'nın tepelik bölgeleri olan bu bitkilerin çoğu ormanlarda, kayalık akarsu kıyılarında, bataklık ve gölge yerlerde yetişir. Bahar ya da yaz aylarında pembe, altın sarısı, ateş kırmızısı ve portakal renginin bütün tonlarında ya da beyaz renkte çiçekler açan küçük çalılık bitkilerdir. Açelyalar ormangülleri gibi, çürümüş bitki artıklarınca zengin, humuslu toprakları severler. Japonlar, yaklaşık 1000 yıldır cüce açelyalar yetiştirmekte ve yöntemlerini gizli tutmaktadırlar. Hint açelyası 1680'de Hollandalılar tarafından Çin'den Avrupa'ya ürürlmüş ve bu türden Avrupa'ya özgü birçok yeni tür geliştirilmiştir. Bunlardan biri günümüzde Belçika'nın ulusal çiçeği olarak kullanılmaktadır. Açelya – (Azalea)Soğuk ve yarı gölge sever. Nisan, mayıs aylarında çiçeklenir. Toprağı kurudukça sulamayı ihmal etmeyin. Özellikle saksıysa hiç susuz bırakmamanız gerekir. Sularken çiçeklerine su gelmemesine dikkat edin. Asit oranı yüksek topraklardan hoşlanır. İyi baktığınız sürece uzun yıllar yaşar. Budamayı çiçeklenme bittiğinde yani ilkbaharda yapmalısınız. Enine yayılma özelliği vardır. Dip kısmındaki fazlalıkları budayın. Dikerken hazır açelya torfları ya da çürümüş yapraklar kullanabilirsiniz.

İris Spp. / İris Çiçeği

Anavatanı Çin’dir. Ilıman bölgelerde yetişir. Hızlı büyürler. 60 cm boy yapabilirler. Kendi kendine çoğalan ve yaprak dökmeyen bir bitkidir. Farklı görünümlü güzel çiçekleri yaz başlarında açar. Çiçekler güzel kokulu ve değişik renklerdedir. Toprak seçiciliği yoktur. Ilıman iklimleri sever.

Pyracantha Coccinea Nana / Kırmızı Bodur Ateş Dikeni

Bodur ateş dikeni Anavatanı: Güney Avrupa ve Anadolu'da orman açıklıklarında doğal olarak yetişir.
Ilıman yerleri sever.Bol ışığa,az suya ihtiyaç duyar. 2-3 m boylanabilen çalı ve ağaçcık.
Dikenli dallara sahip herdemyeşil bir çalıdır.Yapraklar dar elips biçimindedir.Ucu yuvarlaktır.Dibe doğru daralır.5-6 cm boyunda,8-10 mm genişliğinde,tazeyken hafif tüylüdür.Kısa bir sapa sahiptir.
Haziranda açan çiçekler sürgün üzerinde gruplar halindedir.Çiçekler 6-8 mm çapında 5 tane beyaz taç yaprağa sahiptir.
5-7 mm çapında yuvarlak meyveler kırmızıya yakın koyu turuncu renktedir.Sonbaharda olgunlaşır.Bazen bütün kış ağaç üzerinde kalır.Etli meyve yenebilir.Meyveleri halk arasında 'köpek Elması ' olarak da bilinir.
Çok ağır olmayan toprakları tercih ederler.Kireçli alt tabakalara da uyum sağlarlar.
Genel özellikler: Meyveleri tatlıdır ve yüksek tansiyona olumlu etkisi vardır. Peyzaj da gruplar halinde ve soliter olarak kullanılır.Dikenli ve sık yapılı olduğundan,aynı zamanda budanmaya elverişli olduğundan çit bitkisi olarak da sıkça tercih edilir

Syringa Vulgaris / Adi Leylak

Kışın şiddetli soğuk ve donlara,yazın aşırı sıcaklık ve kuraklığa dayanabilir. Ortalama 5-6 m'ye kadar boylanabilen çalı veya küçük ağaçcıktır 6-9 cm boyunda,4-7 cm genişliğinde,yürek biçimindeki kalınca yapraklar 2-3 cm uzunluğundaki sapa sahiptir.Üst yüzü mat koyu yeşil,alt yüzü açık yeşil ve tüysüzdür.Kenarları düzgün ve uçları sivridir.Kışın yaprak döker.
1 cm boyundaki beyaz,pembe,mor çiçekler 10-20 cm boyunda dik,bazen sarkık salkımlar oluşturur.Güzel kokuludur.Katmerli formlarıda geliştirilmiştir.İlkbaharda çiçek açar
Sivri yumurta biçimli meyveler 5-10 mm boyunda,çok sayıda tohum içeren kapsüller halindedir.Tohumlar kanatlıdır. Suyu iyi süzen ve alkalinli (kireçli) olan toprakları sever.

Calistamon Lance / Fırça Çalısı

4-5m boylanan, yavaş büyüyen herdem yeşil bir ağaççıktır ,Ağaç formu ince ve sarkık dallı, dağınık tepelidir Yapraklar almaşık dizilişli, şeritsi-mızrak biçimli, ucu sivri, orta damar belirgin, kenarları tam ve koyu yeşildir. Yapraklar ezildiğinde limona benzer bir koku yayar Meyveler kapsül meyve durumunda, odunsu ve yumurta biçimlidir Çiçekler genç sürgünlerin ucunda, silindirik biçimdedir. Erkek organlar uzunca, fırça gibi ve parlak kırmızı renklidir.
Temmuz-Ağustos ve Kasım'da olmak üzere yılda iki kez çiçeklenir Kanaatkar bir bitkidir ve budamaya yatkındır. Bol güneşli ortamları sever ve havalanması iyi kumlu, organik maddece zengin topraklarda yetişir. Kuraklığa ve su baskınlarına dayanıklıdır. Düzenli sulandıklarında çiçek verimi artar.
Soğuğa dayanıklı değildir ve anavatanı Avustralya'dır,Ülkemizde tüm sahil kesimlerinde yetişebilir. Tohum ve çelikle üretilebilir,Tohum ile üretilenler peyzaj açısından kaliteli bireyler oluşturmazlar. Yazın yarı sert çelikle camekanda üretilebilirler Peyzaj açısından değerli bir bitkidir,Park ve bahçelerde tek veya gruplar halinde, çit olarak,saksı içinde balkon ve terslarda kullanılabilir.